det kjem "harpiks mot vindauge"-lydar frå tv-en, og eg gler meg til å vinna i lotto på onsdag. eller på laurdag. tidlegare i dag tok eg meg nær av alt som kunne minna om negative reaksjonar fordi eg av og til ikkje kan bestemma kva alle andre skal tenkja og nokre gonger er eg så utruleg redd for å mista det eg ikkje overlever å ikkje ha. eg vonar brørne mine (som eg ikkje kallar T og H, sjølv om eg er aldri så stor fan av gossip girl) og eg vinn førti millionar, men tjue er også greitt. då vil eg gje mykje til noko godt, men også kjøpa meg ei leiligheit. eg vil kjøpa ei leiligheit som har mange rom, eller i det minste plass til fleire, slik at eg slepp å krølla meg saman i sofaen og vera redd for alt eg ikkje kan sjå når eg er aleine og det er myrkt. ofte tørr eg ikkje opna verandadøra om kvelden, for kven veit kva som skulle kunne henda då. difor er eg aldri aleine, og det er finast i verda. men myrkre er også fint og eg vert glad av det og telys. sundagar er så ambivalente. sist gong fekk eg i det minste ei pakke på døra dagen etter, og eg lærte at lukke kan kjøpast for pengar. 499,- for å vera meir presis. og eg treng ikkje meir enn det
