gaie

eg tykjer målingslukt gjer meg godt og har på ei bukse eg ikkje kan gå med dagen etter ei treningsøkt. på verandaen, som heilt riktig er ein veranda og verken ein altan, ein terasse, ein balkong eller ein platting, har eg berre lete valmuane få stå fordi dei minner meg om Linnea og Monet og får meg til å tenkja på fransk. og då kan eg kjøpa "french vogue" og jalouse, ta på meg hatt og kjenna meg vakker. når eg kan gå frå å grina i 12 timar i strekk til å bli oppglødd og glad av soppetne grantre, tenkjer eg at hormon likevel ikkje berre er dumme og eg forstår at hovudet mitt må vera sett saman på ein nærast utenkjeleg finurleg måte. og når eg kan koma på ord som finurleg heil av meg sjølv, forstår eg at eg truleg må vera meint for noko stort